Mie en Marc de Bel zaten in de grote vakantie van 1992 lekker gezellig in de tuin te genieten van de ondergaande zon, toen we opeens geristel in het hoog opgeschoten gras hoorden. Onze vier kinderen waren op kamp, de honden sliepen al, de poezen waren al op jacht, de kippen op stok (onze buurman ook), dus dat was het niet.

Groot was onze verbazing toen er opeens twee vuistgrote groene harige wezentjes op onze tuintafel sprongen en zich voorstelden als:

" Haboe, ik ben Soeza en dit is mijn broer, Piepel. Wij zijn boeboeks! "

Zij vroegen mij of ik hun verhalen wilde doorvertellen en opschrijven, opdat de kinderen van de hele wereld hen beter zouden leren kennen.

En dat heb ik gedaan en dat doe ik nog altijd.